سن کودک شما هرچه که باشد، مهم است که در مورد نظم و انضباط ثابت قدم باشید. اگر والدین به قوانین و عواقبی که تعیین کرده اند پایبند نباشند، فرزندانشان نیز به احتمال زیاد این کار را نمی کنند.
در اینجا چند ایده در مورد چگونگی تغییر رویکرد خود به نظم و انضباط برای بهترین تناسب با خانواده ارائه شده است.
- رده سنی 0 تا 2
نوزادان و کودکان نوپا به طور طبیعی کنجکاو هستند. بنابراین عاقلانه است که وسوسه‌ها را از بین ببرید مواردی مانند تلویزیون و تجهیزات ویدئویی، استریو، جواهرات، و به‌ویژه وسایل نظافتی و داروها باید به خوبی دور از دسترس نگهداری کنید
هنگامی که کودک در حال 4 دست و پا است یا کودک نوپای شما به سمت یک جسم بازی غیرقابل قبول یا خطرناک می رود، به آرامی “نه” بگویید و یا کودک خود را از آن منطقه خارج کنید یا با یک فعالیت مناسب حواس او را پرت کنید.
تایم اوت می تواند انضباط موثری برای کودکان نوپا باشد. برای مثال، به کودکی که در حال کتک زدن، گاز گرفتن یا پرتاب غذا بوده است، باید به او گفت که چرا این رفتار غیرقابل قبول است و به مدت یک یا دو دقیقه به یک مکان تعیین شده – صندلی آشپزخانه یا پله پایین – برده شود تا آرام شود (تایم اوت های طولانی تر). برای کودکان نوپا موثر نیستند
مهم است که به کودک در هر سنی ، سیلی نزنید. بخصوص بعید است که نوزادان و کودکان نوپا بتوانند بین رفتار و تنبیه بدنی خود ارتباطی برقرار کنند. آنها فقط درد ضربه را احساس خواهند کرد.
و فراموش نکنید که بچه ها با تماشای بزرگسالان، به ویژه والدینشان، یاد می گیرند. مطمئن شوید که رفتار شما الگوی رفتاری است. با کنار گذاشتن وسایل خود به جای اینکه صرفاً به فرزندتان دستوری برای برداشتن اسباب‌بازی‌ها در زمانی که وسایل شما پراکنده می‌شوند، بپردازید، تأثیر بسیار قوی‌تری خواهید داشت.
- رده سنی 3 تا 5
همانطور که فرزند شما رشد می کند و شروع به درک ارتباط بین اعمال و عواقب می کند، مطمئن شوید که شروع به برقراری ارتباط با قوانین خانه خانواده خود کرده اید.
قبل از اینکه آنها را به خاطر رفتاری تنبیه کنید، برای بچه ها توضیح دهید که از آنها چه انتظاری دارید. اولین باری که کودک 3 ساله شما از مداد رنگی برای تزئین دیوار اتاق استفاده می کند، در مورد اینکه چرا این کار مجاز نیست و اگر کودک شما دوباره این کار را انجام دهد چه اتفاقی می افتد (به عنوان مثال، کودک شما باید به تمیز کردن دیوار کمک کند و نمی تواند کمک کند) صحبت کنید. قادر به استفاده از مداد رنگی برای بقیه روز نیستنداگر چند روز بعد دیوار دوباره تزئین شد، یادآوری کنید که مداد رنگی فقط برای کاغذ است و سپس عواقب آن را یادآوری کنید.
هرچه والدین زودتر یک استاندارد را ایجاد کنند مانند “من قوانین را تعیین می کنم و از شما انتظار می رود که گوش دهید یا عواقب آن را بپذیرید” برای همه اعضا خانواده بهتر است. اگرچه گاهی اوقات نادیده گرفتن رفتار بد گاه به گاه برای والدین آسان تر است یا برخی از مجازات های تهدید شده را دنبال نمی کنند، این یک رفتار بد ایجاد می کند. تهدیدهای توخالی اقتدار شما را به عنوان والدین تضعیف می‌کند و احتمال اینکه بچه‌ها محدودیت‌ها را آزمایش کنند بیشتر می‌کند. سازگاری کلید نظم و انضباط مؤثر است، و مهم است که والدین تصمیم بگیرند قوانین چیست و سپس آنها را رعایت کنند.
در حالی که متوجه شدید که چه رفتارهایی تنبیه می شوند، فراموش نکنید که به رفتارهای خوب پاداش دهید تأثیر مثبتی که تمجید شما می تواند داشته باشد را دست کم نگیرید – نظم و انضباط فقط در مورد تنبیه نیست، بلکه در مورد تشخیص رفتار خوب نیز هست. به عنوان مثال، گفتن “من به شما افتخار می کنم که اسباب بازی های خود را در گروه بازی به اشتراک می گذارید” معمولا موثرتر از تنبیه کودکی است که آن را به اشتراک نمی گذارد و در هنگام تعریف و تمجید به جای گفتن “خوب کار!” شما می خواهید روشن کنید که کدام رفتارها را دوست دارید. این باعث می‌شود که آنها در آینده بیشتر اتفاق بیفتند – هر چه بیشتر به یک رفتار توجه کنیم، احتمال ادامه آن بیشتر است
اگر کودک شما بدون توجه به آنچه شما انجام می دهید به رفتار غیرقابل قبول خود ادامه می دهد، سعی کنید نموداری با یک جعبه برای هر روز هفته تهیه کنید.
تصمیم بگیرید که چند بار کودک شما می تواند قبل از شروع یک تنبیه بد رفتار کند یا اینکه چه مدت باید رفتار مناسب را قبل از دریافت پاداش مشاهده کرد.
نمودار را روی یخچال قرار دهید و سپس رفتارهای خوب و غیرقابل قبول را هر روز دنبال کنید.
این به فرزند شما (و شما) نگاهی ملموس به نحوه پیش رفتن آن می دهد. هنگامی که این کار شروع به کار کرد، فرزندتان را به خاطر یادگیری کنترل رفتارهای نادرست و به ویژه برای غلبه بر هر مشکل سرسختانه تحسین کنید.
تایم اوت همچنین می تواند برای بچه ها در این سن به خوبی کار کند. مکان مناسبی را انتخاب کنید، مانند صندلی یا پله پایین، که عاری از حواس‌پرتی باشد.
به یاد داشته باشید، اگر رایانه، تلویزیون یا بازی در آنجا باشد، فرستادن به اتاق شما مؤثر نیست.
همچنین، تایم اوت زمان دور از هر نوع تقویتی است بنابراین کودک شما نباید در زمان استراحت از شما توجه کند – از جمله صحبت کردن، تماس چشمی و غیره.
مطمئن شوید که مدت زمانی را در نظر بگیرید که برای کودک شما بهترین نتیجه را دارد.
کارشناسان می گویند 1 دقیقه برای هر سال سن یک قانون خوب است.
دیگران توصیه می کنند تا زمانی که کودک آرام شود (برای آموزش خودتنظیمی) از تایم اوت استفاده کنید
اطمینان حاصل کنید که اگر به دلیل عدم پیروی فرزندتان از دستورالعمل‌ها، مهلت زمانی رخ می‌دهد، پس از اتمام زمان، دستورالعمل را دنبال کنید
- سنین 6 تا 8
تایم اوت ها و پیامدها نیز استراتژی های انضباطی موثری برای این گروه سنی هستند.
باز هم، سازگاری بسیار مهم است، همانطور که پیگیری است. به هر وعده انضباط و انضباط عمل کنید وگرنه خطر تضعیف اقتدار خود را دارید. بچه ها باید باور کنند که منظور شما از آنچه می گویید این است. این به این معنا نیست که نمی‌توانید فرصت‌های بعدی بدهید یا اجازه خطای مشخصی بدهید، اما در بیشتر موارد، باید به آنچه می‌گویید عمل کنید.
- سنین 9 تا 12
از آنجایی که آنها بالغ می شوند و استقلال و مسئولیت پذیری بیشتری می خواهند، آموزش مقابله با پیامدهای رفتارشان روشی مؤثر و مناسب برای انضباط است
به عنوان مثال، اگر تکالیف دانش آموز کلاس پنجمی شما قبل از خواب انجام نمی شود، آیا باید او را مجبور کنید که بیدار بماند تا این کار را انجام دهد یا حتی خودتان دست دراز کنید؟ احتمالاً نه ! شما فرصتی را برای آموزش یک درس مهم زندگی از دست خواهید داد. اگر تکالیف ناقص باشد، فرزند شما روز بعد بدون آن به مدرسه می رود و از نمره بد ناشی از آن رنج می برد