کودک بیمار می تواند با توجه به رفتارهای نامناسب با مشکلات زیادی مواجه شود. به همین خاطر، اطلاع از رفتار مناسب با کودک بیمار اهمیت بسیار زیادی دارد.
به هر حال ممکن است که همه ما به دلیل شرایط زندگی خودمان با کودکان بیمار مواجه شویم. ولی برخی از ما با تاسف و ترحم به آن ها نگاه می کنیم و توجهی به سلامت روحی آن ها نداریم. واقعیت این است که یک کودک بیمار بیشتر از اینکه نیاز به همدردی و ترحم داشته باشد، نیاز به توجه شما دارد. به همین خاطر، بسیار مهم است که در هنگام روبرو شدن با کودک بیمار با درستی با وی برخورد کنید.
در این مقاله قصد داریم بیشتر در رابطه با رفتار مناسب هنگام روبرو شدن با یک کودک بیمار صحبت کنیم. اگر شما هم تا کنون به کودکان بیمار برخورد کرده اید، ولی نمی دانسته اید که چگونه با آن ها برخورد کنید، با ما در ادامه این مقاله همراه باشید.
کودکان همه چیز را حس می کنند …
بسیاری از افراد تصور می کنند که کودکان متوجه خیلی از موضوعات نمی شوند. ولی واقعیت این نیست. کودکان مانند بزرگسالان قدرت فکر کردن و درک کردن دارند. همه رفتارهای شما برای کودکان مهم است و همین موضوع ایجاب می کند که به درستی با کودکان خودتان برخورد کنید.
اینکه تصور کنید کودک بیمار می بایست هر روز در خانه بخوابد و استراحت کند، اشتباه کرد. این کار باعث می شود که کودک حس بیمار بودن کند. اگر هم به کودک ترحم داشته باشید، کودک به راحتی آن را حس خواهد کرد. به همین خاطر است که می گوییم برای رفتار کردن درست با کودکان بیمار، کمی بیشتر فکر کنید.
نحوه داشتن رفتار مناسب با کودک بیمار
اینکه کودک بیمار چه بیماری دارد، مهم نیست! این رفتار شما است که به او حس های مختلف را القا می کند. احساس شما و رفتار شما به بیماری کودک بسیار مهم است. به همین خاطر، می بایست تا حد امکان به صورت معمولی با کودک بیمار برخورد کنید تا مشکلی برای کودک پیش نیاید.
در ادامه قصد داریم چندین توصیه به شما برای داشتن رفتار درست با کودک بیمار را ذکر کنیم. اگر شما هم دارای کودک مریض و بیمار می باشید و یا به هر حال به علت شرایط کاری نیاز به روبرو شدن با این کودکان را دارید، با ما در ادامه این مقاله همراه باشید.
کودک بیمار را درک کنید …
اولین گام برای اینکه به درستی با کودکان بیمار برخورد کنید، این است که بتوانید او را درک کنید. بسیاری از افراد تصور می کنند که درک کردن کودک به معنی این است که افراد درد و رنج او را به طور کامل درک کنند و یا قبلا آن را تجربه کرده باشند. ولی واقعا این روش، روش مناسبی برای درک کردن کودک بیمار نمی باشد.
اگر می خواهید احساس بهتری داشته باشید، می بایست که کودک بیمار خود را درک کنید. از او بخواهید که با شما بیشتر صحبت کند. دردهای او را بشناسید. در صورتی که اطلاعات کافی در رابطه با بیماری وی ندارید، اطلاعات کافی را کسب کنید تا بتوانید به بهترین شکل وی را درک کنید.
مطمئن باشید که با درک کردن کودک بیمار، راحت تر می توانید از او مراقبت کنید. مخصوصا اگر کودک شما دارای بیماری خاصی باشد که تا به حال در رابطه با آن اطلاعات کافی نداشته اید.
به او ترحم نکنید!
فرقی نمی کند که کودک بیمار، فرزند شما است و یا یکی از اقوام و دوستان شما! به هر حال می بایست به گونه ای با او رفتار کنید که احساس ترحم را در وی القا نکنید. به هر حال همه ما انسان هستیم و با دیدن کودکان بیمار ناراحت می شویم. ولی این موضوع نباید سبب شود که احساس کنند به آن ها ترحم می شود.
ترحم کردن با مهربانی کردن متفاوت است. شما با ترحم، فقط به احساس خودتان توجه می کنید و توجهی به نیازهای منطقی کودک ندارید. ترحم شما را از واقعیت ها دور می کند. پس تا جایی که می توانید احساس خود را کنترل کنید تا راحت تر بتوانید با کودک بیمار برخورد مناسبی داشته باشید.
از او نخواهید که به زندگی امیدوار باشد؛ او را به زندگی امیدوار کنید!
کودکان راحت می توانند صحبت های شما را بشنوند و به آن ها عمل کنند. ولی واقعا یک کودک بیمار قادر به درک شرایط پیرامون خود نیست و لازم است که شما به او کمک کنید تا به زندگی امیدوار باشد. سعی کنید با او بیشتر بازی کنید. خوراکی هایی که دوست دارد را برای او خریداری کنید. اجازه دهید تا تجربه زندگی کردن داشته باشد. همه این کارها باعث می شود که کودک شما به زندگی امیدوار شود و روحیه وی بهبود پیدا کند.
با بهبود روحیه کودکان بیمار، رفته رفته کودکان بیمار بهبود پیدا می کنند و دیگر عوارض بیماری ها نیز کاهش پیدا خواهد کرد.
با او مهربان باشید …
مهربانی کردن باعث می شود که کودک بیمار احساس بهتری داشته باشد. اگر کودک بیماری دارید، تا حد ممکن با وی مهربان باشید. می دانیم که گاهی بی قراری و ناراحتی کودک به شما هم منتقل می شود و باعث کاهش طاقت شما خواهد شد.
ولی به هر حال می بایست آستانه تحمل خود را بالا ببرید تا راحت تر بتوانید با او مهربان باشید. اگر به درک مناسبی از بیماری کودک خود برسید، راحت تر می توانید با وی مهربان باشید و به او کمک کنید. به عنوان یک نکته آخر باید به شما تذکر دهیم که مهربانی با کودک فقط به معنای این نیست که شما به او ترحم کنید و هر چیزی که نیاز دارد را برای وی فراهم کنید. مهربانی یعنی توجه کردن به نیازهای روحی و جسمی کودک بیمار!
به او مسئولیت بدهید!
بسیاری از افراد تصور می کنند که کودک بیمار باید صبح تا شب و شب تا صبح در رختخواب خودش استراحت کند. واقعیت این است که استراحت کردن همیشه بد نیست. ولی خب در صورتی که کودک توانایی انجام یک سری امور را داشته باشد، اصلا صحیح نیست که از او بخواهیم هر روز بخورد و بخوابد!
اگر حس می کنید که کودک بیمار قادر به انجام یک سری از امور می باشد، از او بخواهید که آن ها را انجام دهد. ولی چرا؟ زمانی که کودک احساس بیهوده بودن کند و همیشه در یک مکان ثابت حضور داشته باشد، این احتمال وجود دارد که روحیه کودک بیمار خراب تر شود. به همین خاطر، شما می بایست روحیه فرد بیمار را تقویت کنید و از بروز مشکلات جدی مانند افسردگی و استرس و اضطراب در وی جلوگیری نمایید.
کودک بیمار باید از دردهایش با شما صحبت کند …
کودک بیمار باید از دردهای خودش با شما صحبت کند. اگر می خواهید که به کودک بیمار کمک کنید، می بایست از او بخواهید که با شما صحبت کند تا راحت تر با وی کنار بیایید! زمانی که کودک شروع به صحبت کردن می کند، هم سرگرم می شود و هم شدت علائم بیماری کاهش پیدا می کند.
البته اگر کودک بیمار قادر به صحبت کردن نیست، اشکالی ندارد. شما می توانید با ایجاد حس همدردی میان خود و کودک، دردهای وی را کاهش دهید و باعث بهبود روحیه کودک شوید.
به نیازهای او توجه کنید، ولی نه بیش از حد
اگر تا به حال فکر می کردید که باید با کودک بیمار به گونه ای برخورد کنید که کودک در رختخواب خود بخوابد و هیچ کاری نکند، سخت در اشتباه هستید! شما می بایست به نیازهای کودک بیمار توجه کنید، ولی اینکه بخواهید تمامی نیازهای او را خیلی راحت رفع کنید، درست نیست.
اگر کودک بیمار می تواند یک سری از امور را انجام دهد، نیازی نیست که شما آن امور را انجام دهید. نداشتن تحرک و استفاده نکردن از مغز، دست ها، پاها و … باعث تشدید علائم بیماری های مختلف می شود. البته در صورتی که کودک قادر به راه رفتن نباشد و نتواند کارهای خود را انجام دهد، حتما به او کمک کنید. روی صحبت ما به والدینی است که بدون توجه به نیازهای منطقی کودکان، می خواهند همه نیازهای کودکان را برآورده کنند.