در متن زیر به بررسی اطلاعات بیش تر و کامل تری در مورد مننژیت آسپتیک پرداخته شده است.
توضیحاتی درباره مننژیت آسپتیک
مننژیت به وضعیتی گفته می شود که باعث می شود که بافت های پوشاننده مغز و نخاع فرد ملتهب شوند و باید بیان کرد که التهاب می تواند ناشی از عفونت باکتریایی باشد که به عنوان مننژیت باکتریایی شناخته می شود و این وضعیت زمانی که توسط باکتری ایجاد نشود، مننژیت آسپتیک نامیده می شود. باید بیان کرد که ویروس ها باعث بیش تر موارد از مننژیت آسپتیک می شوند و به همین دلیل است که این بیماری به عنوان مننژیت ویروسی نیز شناخته می شود.
مننژیت آسپتیک بیش تر از مننژیت باکتریایی می باشد و اما علائم آن معمولاً شدت کم تری دارند و عوارض جدی ناشی از آن نادر است و اکثر افراد ظرف دو هفته پس از شروع علائم بهبودی حاصل می کنند. حال ممکن است سؤال شود که چه عواملی منجر به مننژیت آسپتیک می باشد؟ باید بیان کرد که حدود نیمی از موارد مننژیت آسپتیک توسط ویروس های فصلی رایج در اواخر تابستان و اوایل پائیز ایجاد می شود و ویروس هایی که می توانند باعث مننژیت آسپتیک شوند عبارتند از: آبله مرغان، اچ آی وی، هرپس سیمپلکس، اوریون، سرخک، نیل غربی و هم چنین هاری.
افراد می توانند از طریق تماس پیدا کردن با سرفه، بزاق یا مواد مدفوع آلوده فرد، به ویروس ها مبتلا شده و هم چنین می توان برخی از این ویروس ها را در اثر نیش پشه آلوده کرد. علاوه بر این، باید بیان کرد که در موارد نادر، شرایط دیگر می توانند منجر به مننژیت آسپارتیک شود از قبیل عفونت قارچی، سیفلیس، بیماری لایم، بیماری سل، آلرژی دارویی و بیماری های التهابی.
مننژیت آسپتیک بسته به نوع ارگانیسمی که باعث این بیماری شده است، ممکن است به سرعت یا در طی چند هفته ایجاد شود. باید بیان کرد که هر کسی ممکن است به مننژیت آسپتیک مبتلا شود، اما بیش ترین میزان در میان کودکان زیر 5 سال رخ می دهد. واکسن هایی که از کودکان در برابر مننژیت باکتریایی محافظت می کنند، همیشه در برابر مننژیت آسپتیک گه توسط ویروس ها و سایر ارگانیسم ها ایجاد می شود، مؤثر نیستند. علاوه بر این، باید بیان کرد که کودکانی که به مدرسه و یا مهد کودک می روند، در معرض خطر ابتلا به ویروسی می باشند که می تواند منجر به ایجاد مننژیت اسپتیک شود و بزرگسالانی که در این مراکز کار می کنند نیز در معرض خطر قرار دارند. افرادی که به بیماری هایی از قبیل ایدز و یا دیابت مبتلا می باشند و سیستم ایمنی بدن آن ها ضعیف شده است، احتمال ابتلای به مننژیت بیش تر می باشد.
باید بیان کرد که از مهم ترین علائم مننژیت اسپتیک می توان به دلیل ویروس یا شرایط پزشکی که باعث آن شده است، متفاوت باشد و گاهی وقات علائم و نشانه ها تا زمانی شرایط خود را طی نکرده باشد، ظاهر نمی شوند. از مهم ترین علائم و نشانه های عمومی مننژیت آسپتیک در کودکان و بزرگسالان می توان به داشتن تب، لرز، معده درد، سردرد دردناک، بدن درد، حساسیت به نور یا فوتوفوبیا، از دست دادن اشتها، استفراغ و خستگی اشاره کرد.
نوزادان و کودکان نوپا ممکن است که این علائم و نشانه ها را از خود بروز دهند: تب، تحریک پذیری و گریه مکرر، بد خوردن، خواب آلودگی یا مشکل در بیدار شدن بعد از خواب.
علاوه بر موارد ذکر شده باید بیان کرد که مننژیت آسپتیک اغلب یک وضعیت خفیف می باشد و ممکن است که بدون دارو و یا درمان بهبود پیدا کند و بسیاری از علائم مشابه از قبیل سرما خوردگی یا آنفولانزا هستند. بنابراین، ممکن است که افراد هرگز متوجه نشوند که به مننژیت آسپتیک مبتلا می باشند و این باعث می شود که مننژیت اسپتیک با مننژیت باکتریایی متفاوت باشد و علائم شدیدتری را ایجاد کند و ممکن است که هم چنین تهدید کننده نیز باشد.
با این حال، باید بیان کرد که در صورتی که افراد مشکوک به مننژیت اسپتیک می باشند باید به دنبال درمان پزشکی بوده چرا که بدون انجام دادن معاینه پزشکی، ممکن است تشخیص این که فرد به چه نو مننژیتی مبتلا می باشد، در مراحل اولیه دشوار باشد و باید بیان کرد که برای پزشک بسیار مهم می باشد که وضعیت فرد را تا زمانی که بهبودی حاصل می شود، تخت نظر داشته باشند. بنابراین، باید بیان کرد که افراد در صورتی که به علائم و نشانه هایی از قبیل گردن سفت، سردرد ناتوان کننده و مداوم، سردرگمی ذهنی و تشنج مبتلا می باشند، باید حتما به پزشک مراجعه کنند چرا که ممکن است که این ها علائم یک بیماری پزشکی جدی تر باشند.
باید بیان کرد که در بیش تر موارد، پزشک با ضربه زدن به ستون فقرات، مایع مغزی نخاعی را از ستون فقرات خارج می کند و این می تواند تنها راه برای تشخیص مننژیت باشد و باید بیان کرد که مایع نخاعی توسط مغز ساخته شده و مغز و نخاع را برای محافظت از آن احاطه می کند. در صورتی که افراد دچار مننژیت شده باشند، مایع نخاعی فرد سطح پروتئین بالایی خواهد داشت و تعداد گلبول های سفید خون نیز افزایش پیدا می کند. این مایع هم چنین می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا باکتری ها، ویروس ها و یا سایر عوامل عفونی باعث ایجاد مننژیت می شوند و یا خیر. باید بیان کرد که بسته به علت خاص مننژیت، گزینه های درمانی ممکن است که متفاوت باشند و اکثر افراد مبتلا به مننژیت اسپتیک در عرض یک یا دو هفته بدون درمان دارویی بهبود می یابند.
باید بیان کرد که تعداد بسیار کمی از افراد به مننژیت اسپتیک به عنوان یک بیماری پایدار مواجه می شوند و در اکثر موارد در عرض یک یا دو هفته پس از شروع علائم بهبودی حاصل می شود.
کلام آخر
همان طور که در فوق نیز به آن اشاره شده است، مننژیت آسپتیک نوعی از مننژیت می باشد که از یک عفونت ویروسی ایجاد می شود و علائم ناشی از آن می تواند شامل سردرد به همراه با تب و نور هراسی و هم چنین سفتی گردن باشد و باید بیان کرد که مننژیت از جمله ویروسی می باشد که باعث التهاب ممنژها می شود و باید بیان کرد که شایع ترین علت ایجاد مننژیت آسپتیک ویروس ها می باشند.