بزرگ کردن بچه ها یکی از سخت ترین و رضایت بخش ترین کار در جهان است و ممکن است کمترین آمادگی را برای آن داشته باشید.
- عزت نفس فرزندتان را تقویت کنید
بچه ها وقتی خودشان را از چشم والدینشان می بینند، در دوران نوزادی شروع به رشد حس خود می کنند. لحن صدای شما، زبان بدن شما و هر بیان شما جذب بچه های شما می شود. گفتار و اعمال شما به عنوان والدین بیش از هر چیز دیگری بر عزت نفس آنها تأثیر می گذارد.
تمجید از دستاوردها، هر چند کوچک، باعث می شود آنها احساس غرور کنند. اجازه دادن به بچه ها برای انجام کارها به طور مستقل باعث می شود آنها احساس توانایی و قدرت کنند. در مقابل، تحقیر نظرات یا مقایسه نامطلوب یک کودک با دیگری باعث می شود که بچه ها احساس بی ارزشی کنند.
کلمات خود را با دقت انتخاب کنید و دلسوز باشید. بگذارید فرزندانتان بدانند که همه اشتباه می کنند و شما همچنان آنها را دوست دارید، حتی اگر رفتار آنها را دوست نداشته باشید.
- به خوب بودن بچه ها تاکید کنید
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چند بار در یک روز به فرزندان خود واکنش منفی نشان می دهید؟ ممکن است متوجه شوید که خیلی بیشتر از تعریف کردن انتقاد می کنید. چه احساسی نسبت به رئیسی دارید که با این همه راهنمایی منفی با شما رفتار می کند، حتی اگر نیت خوبی داشته باشد؟
روش مؤثرتر این است که بچه ها را در حال انجام یک کار درست تشویق کنید: “عزیزم تخت خود را بدون اینکه از شما خواسته بشه مرتب کردید – فوق العاده است!” یا “من داشتم بازی تو را با خواهرت تماشا می کردم و خیلی صبور بودی.” این جملات بیشتر از سرزنش های مکرر باعث تشویق رفتار خوب در دراز مدت می شود.
- محدودیت ها را تعیین کنید و با نظم و انضباط خود سازگار باشید
نظم و انضباط در هر خانه ای ضروری است و هدف نظم و انضباط کمک به کودکان در انتخاب رفتارهای قابل قبول و یادگیری خودکنترلی است. آنها ممکن است محدودیت هایی را که برای آنها تعیین می کنید آزمایش کنند، اما آنها برای تبدیل شدن به بزرگسالانی مسئولیت پذیر به این محدودیت ها نیاز دارند.
- برای بچه هایتان وقت بگذارید
برای والدین و بچه ها اغلب سخت است که برای یک وعده غذایی خانوادگی دور هم جمع شوند، چه رسد به اینکه زمان با کیفیتی را با هم بگذرانند. اما احتمالاً چیزی وجود ندارد که بچه‌ها بیشتر از این بخواهند. صبح ها 10 دقیقه زودتر از خواب بیدار شوید تا بتوانید با کودک خود صبحانه بخورید یا ظرف ها را در سینک بگذارید و بعد از شام قدم بزنید. بچه‌هایی که توجهی که می‌خواهند از والدین خود دریافت نمی‌کنند، اغلب رفتار می‌کنند یا بدرفتاری می‌کنند، زیرا مطمئناً به آنها توجه می‌شود.
- الگوی خوبی باشید
بچه های جوان با تماشای والدین خود چیزهای زیادی در مورد نحوه رفتار کردن یاد می گیرند. هر چه جوان تر باشند، نشانه های بیشتری از شما می گیرند. قبل از اینکه جلوی فرزندتان داد بزنید ، به این فکر کنید: آیا می‌خواهید کودکتان هنگام عصبانیت اینگونه رفتار کند؟ توجه داشته باشید که دائماً توسط فرزندانتان تحت نظر هستید. مطالعات نشان داده است که کودکانی که ضربه می زنند معمولاً الگوی پرخاشگری در خانه دارند.
- ارتباط را در اولویت قرار دهید
شما نمی توانید از بچه ها انتظار داشته باشید که همه کارها را صرفاً به این دلیل انجام دهند که شما به عنوان یک والدین «این را می گویید». آنها به همان اندازه که بزرگسالان می خواهند و شایسته توضیح هستند. اگر برای توضیح دادن وقت نگذاریم، بچه ها شروع به تعجب در مورد ارزش ها و انگیزه های ما می کنند و اینکه آیا آنها مبنایی دارند یا خیر. والدینی که با فرزندان خود استدلال می کنند به آنها اجازه می دهند که بدون قضاوت درک کنند و یاد بگیرند.
- انعطاف پذیر و مایل به تنظیم سبک فرزندپروری خود باشید
اگر اغلب از رفتار فرزندتان احساس “ناامیدی” می کنید، شاید انتظارات غیر واقعی دارید. والدینی که به “باید” فکر می کنند (مثلاً “کودک من باید تا الان آموزش دیده باشد”) ممکن است مطالعه در مورد این موضوع یا صحبت با سایر والدین یا متخصصان بتواند در رشد کودک شما مفید باشد.
- نشان دهید که عشق شما بدون قید و شرط است
به عنوان والدین، شما مسئول اصلاح و راهنمایی فرزندانتان هستید. اما نحوه بیان راهنمایی های اصلاحی خود، تفاوت زیادی در نحوه دریافت آن توسط کودک ایجاد می کند.
هنگامی که مجبورید با کودک خود روبرو شوید، از سرزنش، انتقاد یا عیب جویی خودداری کنید، که به عزت نفس لطمه می زند و می تواند منجر به رنجش شود. درعوض، سعی کنید حتی زمانی که فرزندانتان را تنبیه می کنید، آنها را تربیت و تشویق کنید. مطمئن شوید که آنها می دانند اگرچه دفعه بعد بهتر می خواهید و انتظار دارید، اما عشق شما و دوست داشتن شما همچنان پا برجاست
- نیازها و محدودیت های خود را به عنوان والدین بشناسید
شما به عنوان یک رهبر خانواده دارای نقاط قوت و ضعفی هستید. توانایی های خود را بشناسید – “من عاشق و فداکار هستم.” به خود قول دهید که روی نقاط ضعف خود کار کنید – “من باید با نظم و انضباط سازگارتر باشم.” سعی کنید از خود، شریک زندگی و فرزندانتان انتظارات واقع بینانه داشته باشید. شما مجبور نیستید همه پاسخ ها را داشته باشید – خودتان را ببخشید.