آلزایمر یکی از بیماری های شایع در سراسر جهان می باشد که در این متن به اطلاعات کامل تری در مورد آن پرداخته شده است.
توضیحاتی درباره آلزایمر
آلزایمر نوعی زوال عقل می باشد که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد و در نهایت علائم آن آن قدر شدید می شوند که موجب ایجاد اختلال در فعالیت های روزانه فرد می شود. باید بیان کرد که آلزایمر شایع ترین، علت زوال عقل می باشد که یک اصطلاح کلی برای از دست دادن حافظه و سایر توانایی های شناختی به اندازه ای جدی که زندگی روزمره را مختل می کند. می توان بیان کرد که بیماری آلزایمر 60 تا 80 درصد از موارد زوال عقل را تشکیل می دهد.
باید بیان کرد که آلزایمر جزء طبیعی پیری نمی باشد و بزرگ ترین عامل خطر شناخته شده افزایش سن می باشد و اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا می باشند، در سنین 65 سال و بالاتر می باشند و باید بیان کرد که این بیماری در صورتی به عنوان آلزایمر جوان تر در نظر گرفته می شود که افراد زیر 65 سال به آن مبتلا شوند. زمانی که افراد در سن جوانی به این بیماری مبتلا شوند باید بیان کرد که این نوع بیماری از نوع آلزایمر زودرس می باشد و افراد مبتلا به آلزایمر، در سنین پایین می توانند در مراحل اولیه، میانی و یا اواخر بیماری باشند. باید بیان کرد که آلزایمر و علائم ناشی از آن با گذشت زمان بدتر می شود و آلزایمر یک بیماری پیشرونده می باشد که در آن علائم زوال عقل به تدریج طی چند سال بدتر می شود و در مراحل اولیه، از دست دادن حافظه خفیف می باشد اما در مرحله آخر آلزایمر، افراد توانایی ادامه مکالمه و واکنش به محیط خود را از دست می دهند و به طور متوسط، فردی که به آلزایمر مبتلا می باشد، 4 تا 8 سال پس از تشخیص عمر می کند اما بسته به عوامل دیگر می تواند حتی تا 20 سال هم عمر داشته باشد.
دانشمندان هنوز به طور کامل متوجه نشده اند که چه چیزی منجر به ایجاد بیماری آلزایمر در فرد می شود، اما به احتمال زیاد یک علت واحد وجود ندارد و بلکه چندین عامل جود دارد که می تواند هر فرد را به گونه ای متفاوت تحت تأثیر قرار دهد. می توان بیان کرد که یکی از شناخته شده ترین عامل خطر برای بیماری آلزایمر سن می باشد. بر اساس نظرات محققان ژنتیک نیز ممکن است که در ایجاد بیماری آلزایمر دارای نقش اساسی باشد و با این حال، ژن ها با سرنوشت برابری ندارند و یک سبک زندگی سالم ممکن است به کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر کمک کند. علاوه بر این، دو مطالعه بزرگ و طولانی مدت نشان می دهد که فعالیت بدنی کافی، رژیم غذایی مغذی، مصرف محدود الکل و سیگار نکشیدن، می تواند به افراد کمک کند.
برای بهبود و درمان بیماری آلزایمر، مدیریت پزشکی می تواند کیفیت زندگی افراد مبتلا به آلزایمر را بهبود ببخشد و در حال حاضر هیچ گونه درمان شناخته شده ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد اما درمان می تواند به چند حوزه بپردازد که از جمله آن ها می توان به کمک به افراد برای حفظ سلامت مغز، مدیریت علائم رفتاری، کند کردن و یا به تأخیر انداختن علائم بیماری اشاره کرد.
در حال حاضر، بسیاری از افراد مبتلا به آلزایمر در خانه توسط اعضای خانواده مراقبت می شوند و مراقبت می تواند جنبه های مثبتی برای مراقبت و هم چنین شخصی که از او مراقبت می شود داشته باشد و ممکن است که رضایت شخصی را برای مراقبت به ارمغان آورد.
مشکلات حافظه اغلب به عنوان یکی از نشانه های آلزایمر می باشد و علائم آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است و ممکن است که شامل موراد و مشکلات زیر باشد:
افراد مبتلا به آلزایمر مشکل بیش تری در یافتن کلمات نسبت به گروه هم سن و سال خود دارند و علاوه بر این در مسائل بینایی و فضایی از قبیل آگاهی از فضای اطرافشان دچار اختلال می باشند. علاوه بر این، باید بیان کرد که اختلال در استدلال و یا قضاوت نیز می تواند بر تصمیم گیری های آن ها تأثیرگذار باشد. وجود تغییر در رفتار فرد از دیگر علائم ناشی از آلزایمر می باشد به این شکل که زمان بیش تری طول می کشد تا کارهای عادی روزانه خود را انجام دهد. پرسیدن سوالات تکراری، مشکل در رسیدگی به پول و پرداخت قبض، سرگردانی و گم شدن، از دست دادن چیزها با قرار دادن آن ها در مکان های عجیب و غریب، تغییر در خلق و خو و شخصیت، افزایش در میزان اضطراب و پرخاشگری.
پس به طور کلی باید بیان کرد که در حال حاضر هیچ گونه درمانی برای درمان آلزایمر وجود ندارد ولی یک سری دارویی هایی وجود دارد که استفاده از آن ها می تواند برای افرادی که در مراحل اولیه و یا میانی آلزایمر می باشند، بهترین کاربرد را داشته باشد.
باید بیان کرد که مراحل اولیه آلزایمر زمانی می باشد که فرد شروع به تجربه از دست دادن حافظه و سایر مشکلات شناختی می کند و اگرچه که علائم به تدریج به نظر می آیند. در مرحله میانی آلزایمر، آسیب در مناطقی از مغز رخ می دهد که زبان، استدلال، پردازش حسی و تفکر آگاهانه را کنترل می کنند. افراد در این مرحله ممکن است در شناخت خانواده و دوستان دچار سردرگمی بیش تری شود.
در مرحله آخر آلزایمر فرد نمی تواند با دیگران ارتباط برقرار کند و برای مراقبت کاملاً به دیگران وابسته می باشد و ممکن است که با خاموش شدن بدن، بیش تر و یا همیشه در رختخواب باشد. در کل بسته به سن فرد، مدت زمانی که می تواند با آلزایمر زندگی کند متفاوت است و هر چه سن بالاتر باشد، تعداد سال زندگی کم تر می شود.
کلام آخر
در این متن به بررسی بیماری آلزایمر و اطلاعات بیش تری در مورد آن و افراد در حین ابتلا به آن پرداخته شده است.
