ارتباط با کودک

ارتباط با کودک خاصی است که شما با کودک خود دارید. پیوند با نوزاد یک اتفاق یکباره نیست. این فرآیندی است که زمان می برد. برای برخی افراد پیوند از بدو تولد شروع می شود. برای افراد دیگر، ممکن است چند هفته بعد شروع شود.

نوزادان برای تمام مراقبت ها به والدین خود متکی هستند. زمانی که شما نیازهای اولیه کودک خود را تامین می کنید، پیوندهای زیادی اتفاق می افتد. ممکن است احساساتی شوید یا احساس شادی و آرامش داشته باشید..

ارتباط با کودک

چرا پیوند مهم است؟
پیوند کودک شما با شما اولین پیوندی است که با هر کسی برقرار می کند. آنها شروع به شکل گیری اعتماد، امنیت و اطمینان می کنند. فقدان پیوند هم بر شما و هم بر جنین شما تأثیر می گذارد. ممکن است احساس نزدیکی عمیق نداشته باشید. ممکن است هر دوی شما با عزت نفس دست و پنجه نرم کنید. آنها ممکن است برای تشکیل اوراق قرضه آینده مشکل داشته باشند. همچنین می تواند رشد ذهنی یا اجتماعی کودک شما را کند کند.

سعی کنید روی چیزی که فکر می کنید طبیعی است تمرکز نکنید. هر کودک و تجربه پیوند منحصر به فرد است. اگر در مورد پیوند یا نحوه رشد کودک خود نگران هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

مسیری برای پیوند بهتر
پیوند با کودک شما یک فرآیند است. حتی می تواند در دوران بارداری شروع شود. شما می توانید با صحبت کردن با او در رحم به کودک خود متصل شوید. وقتی به شکم شما لگد می زنند با آنها تعامل می کنید. شرکا باید در اتاق زایمان باشند و پس از تولد نوزاد شما را در مهد کودک ملاقات کنند. همچنین می‌توانید از پزشک خود بخواهید که اتاق بیمارستان را با نوزادتان به اشتراک بگذارد.

برخی از رویدادهای روزمره باعث ایجاد پیوند می شوند. هنگام شیر دادن، حمام کردن، و تعویض پوشک با کودک خود وقت می گذرانید. شما همچنین نزدیک کودک خود می خوابید. شما می توانید یک تخت خواب جداگانه در اتاق خود داشته باشید یا تختی که به تخت شما متصل می شود. مهم است که کودک خود را در رختخواب خود قرار ندهید. نوزاد را در معرض خطر مرگ ناشی از خواب قرار می دهد.

راه های دیگری برای تقویت پیوند وجود دارد. برخی از نوزادان، مانند نوزادان نارس، نیاز به حرکت اضافی دارند. ماساژ نوزاد می تواند به افزایش جریان و آرامش اعصاب کمک کند. مراقب باشید زیرا نوزادان در حال رشد هستند و ممکن است شکننده باشند. قبل از انجام ماساژ با پزشک خود صحبت کنید و خود را آموزش دهید.

شما همچنین می توانید کودک خود را در فعالیت های روزانه قرار دهید. در حین انجام وظایف، آنها را در یک اپراتور تأیید شده بپوشید. آنها را روی یک صندلی قرار دهید تا بتوانند شما را در حال انجام کارهای خانه یا کار تماشا کنند.

ارتباط
شما به همان اندازه که آنها شما را می شناسند، نوزاد خود را می شناسید. نوزادان نمی توانند صحبت کنند، اما راه های دیگری برای برقراری ارتباط وجود دارد. حواس آنها مانند لمس و صدا حساس هستند. پزشکان به مادران و پدران توصیه می کنند که با نوزاد خود تماس پوست به پوست داشته باشند. می توانید پوست آنها را نوازش کنید یا آنها را ببوسید. به نوبت کودک خود را در آغوش بگیرید، گهواره کنید و تکان دهید. به کودک خود کمک کنید تا موها و صورت شما و سایر چیزهای اطراف خود را حس کند.

همانطور که چشمان کودک شما به شما خیره می شود، تماس چشمی بهتری با شما برقرار می کند. آنها شروع به تماشای شما می کنند و از حرکت ها و نگاه های شما کپی می کنند. صدای شما نیز بخش بزرگی از پیوند است. نوزادان به صداها و لحن های مختلف واکنش نشان می دهند. صداهای آرام و شاد معمولا آرامش بخش هستند. صداهای بلند و خشن نوزادان را مضطرب می کند.

اولین پاسخ کلامی کودک شما گریه است. اینگونه به شما می گویند که به چیزی نیاز دارند. گاهی اوقات، ممکن است به نظر برسد که تنها کاری که انجام می دهند گریه کردن است. واکنش نوزادان متفاوت است، بنابراین برای یادگیری زمان بگذارید. ممکن است متوجه شوید که انواع خاصی از گریه معنای خاصی دارد. یکی از انواع گریه به این معنی است که آنها گرسنه هستند. نوع دیگر به این معنی است که آنها نیاز به تعویض پوشک دارند. اگر بترسند ممکن است گریه کنند و تنها چیزی که لازم است صدای شماست تا آنها را آرام کنید.

شما همیشه باید به گریه های کودک خود پاسخ دهید، حتی اگر نمی دانید چرا گریه می کند یا به چه چیزی نیاز دارد. این به فرآیند پیوند کمک می کند. کودک شما یاد خواهد گرفت که به شما اعتماد کند. شما برای محافظت از کودک خود احساس غرور و خوشحالی خواهید کرد. غیرممکن است که کودک شما را در چند ماه اول زندگی “لغزش” کنید.

هنگامی که کودک شما 2 تا 3 ماهه شود، پاسخ های او بهبود می یابد. لمس، صدا و چهره شما را تشخیص خواهند داد. کودک شما ممکن است از کارهایی که شما انجام می دهید، مانند لبخند زدن یا خندیدن، کپی کند. شما شروع به دیدن شخصیت آنها خواهید کرد. هرچه زمان بیشتری را بیدار بگذرانند، هوشیارتر و کنجکاوتر می شوند. این به شما زمان بیشتری برای تعامل با کودکتان می دهد.

بازی
شما باید برای کودک خود صحبت کردن، خواندن و آواز خواندن را تمرین کنید. شروع کنید به بازی با آنها بیشتر یک به یک و با اسباب بازی ها. آنها همچنین شروع به یادگیری و کشف انواع چیزهای جدید خواهند کرد. شما می توانید تماشا کنید که کودکتان دست و پای خود را پیدا می کند و تمام صداهایی را که می تواند تولید کند بشنوید. همه این موارد به کودک شما کمک می کند تا یاد بگیرد و رشد کند.

انواع بازی را تشویق کنید، مانند:

ماساژ شکم  می توانید این کار را 2 تا 3 بار در روز انجام دهید. با دوره های کوتاه 3 تا 5 دقیقه ای شروع کنید و با رشد کودکتان افزایش دهید. ماساژ  شکم عضلات را تقویت می کند و حرکت را تقویت می کند. همچنین به جلوگیری از ایجاد لکه های صاف روی سر کودک شما کمک می کند. همیشه در حین ماساژ  شکم مراقب کودک خود باشید. شما همچنین می توانید در کنار کودک خود در زمان ماساژ شکم شرکت کنید. این کار را فقط زمانی تمرین کنید که کودک شما بیدار است، مانند بعد از چرت زدن یا تعویض پوشک. هنگام خواب آنها را روی شکم خود قرار ندهید. این امر خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را افزایش می دهد

اسباب بازی های آموزشی. اسباب‌بازی‌های مخصوص سن را فراهم کنید که حواس آنها را درگیر کند. رنگ ها، بافت ها و صداهای مختلف را امتحان کنید. به آنها اجازه دهید تمرکز و کشف کنند. مراقب باشید که در یک زمان زیاده روی نکنید. هرگز کودک خود را با هیچ اسباب بازی تنها نگذارید.
تمرینات حرکتی می توانید حرکات خاصی را با کودک خود تمرین کنید. دست زدن به هم را تمرین کنید. حرکات کششی را با دست و پا انجام دهید. هنگام آواز خواندن یا صحبت کردن با آنها برقصید و حرکت کنید.

برخی چیزها می توانند پیوند را به تاخیر بیندازند یا از آن جلوگیری کنند، مانند:

1 – زایمان دردناک یا سخت
3 – تولد زودرس یا نوزاد با مشکلات سلامتی. زمانی که کودک نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، برقراری ارتباط با او ممکن است سخت باشد. یا ممکن است دستگاه یا شرایطی داشته باشند که به عنوان یک مانع عمل می کند. با پزشک و پرسنل بیمارستان در راه های دیگر ارتباط با کودک خود کار کنید.
3 – فرزندخواندگی یا سرپرستی. اگر او را حمل نکرده و به دنیا نیاورید ممکن است برقراری ارتباط با نوزادتان سخت تر به نظر برسد. پیوند به ژن ها ارتباطی ندارد. شناختن و ارتباط با آنها ممکن است زمان بیشتری طول بکشد.
4 – تغییرات هورمونی یا مشکلات عاطفی. برخی از افراد پس از زایمان از افسردگی پس از زایمان رنج می برند و به کمک پزشکی نیاز دارند.